WK Argentinië – Een vervolg in 2018

Herinneringen

December 2018 …..terug denkend aan de World Dog Show 2005, Buenos Aires, Argentinië. Geweldige herinneringen.
Bijna 13 jaar lang moest ik luisteren naar de verhalen van hun eerste reis naar Zuid-Amerika. Max en Steffie vonden het geweldig!
Voor Steffie en Max was dit een van hun meest gedenkwaardige reizen met hun honden. Max heeft hier destijds een dagboek over bijgehouden, zoals je hierboven kunt lezen…..
Maar het verhaal is nooit 100% compleet geweest. Al deze tijd heeft het altijd aan iets ontbroken…..

Passie voor vogels

De mensen in de nabije omgeving van mijn vader weten dat er een andere passie in zijn leven was. Uiteraard eerst Steffie, maar behalve dan van de honden, hield hij ontzettend veel van zijn vogels. Als hij niet met de honden bezig was, dan kon Max samen met zijn kleine gevederde vrienden in de volière gevonden worden.

Toekan

Terwijl ze in 2005 Buenos Aires bezochten, werden Steffie en Max verliefd op een handgemaakt standbeeldje van een toekan, dit kleine beeldje was gemaakt van Argentijnse edelstenen. Ze hadden het gezien in een kleine antiekwinkel, dicht bij de ingang van het hotel lag waar ze destijds verbleven. Steffie draagt nog steeds (in 2018!) de toegangssleutel van de hotelkamer en het visitekaartjes van hun hotel in haar handtas ( Type Creditcard 😉 ).
Om een lang verhaal kort te houden, ze werden smoor verliefd op dit kleine beeldje en vroegen aan de eigenaar van de winkel of deze het zou kunnen bewaren om later mee naar huis te nemen. Dit omdat het zo een delicaat klein ding was, en ze wilden bij God niet dat het beeldje beschadigd zou worden. Dus besloten Max en Steffie om het op te halen, op het laatste moment, vlak voordat ze naar het vliegveld zouden gaan, op hun weg terug naar Europa
Helaas, vanwege tijdsdruk en bang om hun terugvlucht te missen, zijn ze er nooit in geslaagd het beeldje op te halen.

Buenos Aires 2018

Omdat ik nu al meer dan 13 jaar naar dit verhaal luister, kan ik tot in het kleinste detail beschrijven hoe dat kleine beeldje eruit moet hebben gezien. Steffie en Max zijn zo specifiek geweest over de kleuren, grootte, stenen welke zijn gebruikt, dat als ik het beeldje zou zien, ik het meteen zou kunnen herkennen.
Dus daar gingen we. Mariela als stadsgids (ze is nou eenmaal geboren in Buenos Aires) en ik, zwaar gewapend met de toegangskaart van een hotelkamer, zijn we naar het centrum van Buenos Aires getogen.