WK Argentinië

WORLD DOG SHOW 2005 Argentinië, een impressie

Het wereldkampioenschap was dit jaar in Buenos Aires, Argentinie.

Hier volgt een korte impressie van een gebeuren oftewel een “duur avontuur” dat levenslang in ons geheugen gegrift zal blijven.

Wij vertrokken thuis met onze “Michelle” zonder enig bewijs van inschrijving enz. op zak. We “moesten” wel, de vliegtickets hadden wij al. Een antwoord op een aan de organisatie gericht e-mailtje op de dag van vertrek gaf aan dat alles wel in orde kwam. De papieren zouden wij wel ter plaatse krijgen met de mogelijkheid om op dat moment alsnog van klasse te kunnen wisselen. Via een tussenstop in Rome op naar de show in het verre land. Daar op de vlieghaven aangekomen wilde iedereen ons helpen, zelfs met geld wisselen. Van te voren gewaarschuwd voor een en ander en met het her en der weggeven van losse dollars kwamen wij toch met ons teefje veilig en wel op dinsdag in het hotel aan.

Woensdag

Een vrije dag die wij in het centrum van de metropool (13 miljoen inwoners) hebben doorgebracht. Alles spotgoedkoop, zelfs in de allerduurste kledingzaken van de Parijse toonaangevende modehuizen, zoals Christian Dior.

Eerste dag, donderdag

De eerste show, het waren er in totaal 4.
De taxi van ons hotel was besteld om 7 uur, maar was niet op tijd. Dus maar een willekeurige andere taxi aangehouden. Hond met bench achter in de open kofferbak.
Tijdens de rit vroeg de chauffeur om 100 dollars en hij zou ons daarvoor pesos geven. Geen probleem dacht Max, want kijk maar eens, er hangt een hele grote rozenkrans aan de spiegel. Steffie twijfelde. Tijdens het geld wisselen een klap. De taxi knalde achter op een auto die net tot stilstand kwam in een file voor ons. Alles overgeheveld naar een andere toevallig passerende taxi en verder.
Op de show bij het kopen van de catalogus bleek het gewisselde geld vals te zijn.
Die dag Argentijnse keurmeesters; FCA-Show. RESERVE CAC/CACIB.

Tweede dag, vrijdag

Weer in de fout. De door ons zelf bestelde taxi bracht ons naar de hal, en wij dachten al dat alles in orde was. De spullen, onze hond met bench enz. werden op de stoep gezet en toen afrekenen. Gezien de ervaring van de vorige dag en de verhalen in de hal hadden wij alleen cash bij ons, dollars, pesos en 2 eurobiljetten van 50. Tijdens het betalen trekt de chauffeur het geld uit de handen van Max, springt in de auto en rijdt vol gas weg. Alweer gepakt, maar tijdens de show kregen wij geld van een handler uit Brazilie en hebben die man de dag daarna terugbetaald.
Zuid-Amerikaanse keurmeester uit het Caribisch Gebied; FCA-Show. RESERVE CAC/CACIB.
Terug in het hotel is daar voor ons een aan het hotel verbonden zogenaamde vip-car ingehuurd, een wagen voor de hele dag met chauffeur. Want het werd voor ons spannender om in de hal te komen en terug naar het hotel dan de hele show. Terwijl de grote belangrijke shows van zaterdag en zondag nog voor de deur stonden.

Derde dag, zaterdag

Goed aangekomen in de hal en terug in het hotel, ondanks “spookrijden” en “stoeprijden”. Het kan daar allemaal. Steffie met ogen dicht en hond op schoot.
Keurmeester mevr. Kipp, USA.; FCI-Show. CAC/CACIB, BEST OF BREED, ZUID AMERIKAANS EN CARIBISCH WINNER 2005.

Vierde dag, zondag

Goed aangekomen in de hal. 59 AmStaffs in totaal. Elke dag.
Tijdens de FCA-Shows was het showsysteem anders dan dat van vandaag en gisteren, het FCI-Showsysteem.
Iets makkelijker voor Steffie. In de ring de enige niet-professionele handler. Geen oortelefoon, enz. Gewoon opvallend.

Rondom 13.00 uur ’s middags plots een knal. Op het moment dat de keurmeester de rosette aan Steffie wilde geven voor de BOB. Er ontploften 2 gasgranaten in de naastgelegen hal in de ring bij de Argentijnse Doggen. Iedereen dacht aan een aanslag zoals in Londen. Dode honden, gewonde mensen, meer dan 10 ziekenauto’s, bloed door glasscherven van door mensen kapotgeslagen ruiten om snel de hal te kunnen verlaten, enz.
Onze hal liep vol met mensen die huilden door het gas. Onze keurmeester, zijn schrijvers en ringhulpen liepen weg, wij bleven staan. Op dat moment zeer onverstandig achteraf gezien, maar het liep goed af, ondanks wat tranende ogen. Iets later zijn ook wij een rustiger plek gaan opzoeken. Vier uur later werden de keuringen hervat.
Inmiddels:
a. hadden alle Argentijnse Doggen de show moeten verlaten,
b. werd onder luid gejuich in alle hallen de mededeling gedaan dat de eerstkomende jaren in Argentinie en Brazilie het showen en fokken van Argentijnse Doggen verboden zou zijn en
c. kwam bij de organisatie de dreiging binnen om ook de erering later op de avond aan te pakken, hetgeen uitlekte, met als gevolg een via het leger en politie super beveiligde erering.

Ervaring

De totale show was om drie uur ’s nachts afgelopen. In bed om half zes in de morgen. Wij zijn doodmoe, maar met een heel apart gevoel aan de thuisreis begonnen. Een heel andere cultuur meegemaakt, met in het oog springende verschillen tussen het “professioneel show-gebeuren” in Noord- en Zuid-Amerika en het “niet-professioneel show-gebeuren” in Europa. Een wereld van verschil.
Bijvoorbeeld:
a. Alle handlers helpen elkaar zoveel mogelijk, in en buiten de ring. Een eigen hal, waar zij ook ’s nachts met hun honden kunnen slapen.
b. de eigenaren van de te showen honden zijn meestal niet aanwezig.
c. een niet-professioneel handler valt meteen op. Zoals Steffie. Alle hulp wordt dan aangeboden, ongevraagd. Op weg naar de voorkeurring werd zij, wederom ongevraagd, begeleid door 3 professionele handlers. Tevens op haar weg naar de wachtruimte voor de erering, en zelfs in die wachtruimte werden tips gegeven. Niemand werd geduld binnen een meter achter Steffie, binnen een meter links van haar en binnen een meter rechts van haar. Nog nooit zoiets meegemaakt. Na elke keuring werd ons door de handlers een streekgerechtje aangeboden, met een speciale thee of koffie. Zelfs zogenaamde “coca-thee” als we wilden.
Onmogelijk in Europa, waar meestal de jaloezie hoogtij viert. Jammer.

Nog even dit:

Een publiek zoals wij dat hier echt niet kennen. Temperamentvol uit het dak gaan tijdens keuringen, en vooral in de erering. Voor elk ras en voor elke exposant. Wat een verschil met onze Europese shows. Het verschil mag door een Europeaan nooit negatief benaderd worden. Tenminste, met iemand die dat wil discussieren, wij niet. Zou voor ons verspilde energie zijn.
Even de uitwassen ontstaan door armoede terzijde gelaten zijn de Argentijnen voor de korte tijd dat wij hen mochten meemaken , uitgaande van een normaal milieu, voor ons een trots, chique, vriendelijk, zeer gevoelig en hulpvaardig volk gebleken, waar wij als vaak verwende en daardoor vaak onverdraagzaam geworden Europeanen nog heel veel van kunnen leren.
Ook in het kleine Hollandse hondenwereldje van “om de kerktoren”.

Ik besluit met de opmerking, ook in naam van Steffie, nog minstens een keer in dat land te mogen vertoeven tijdens een vakantie, maar dan zonder de spanning die een WORLD DOG SHOW of een andere TT met zich meebrengt, dus zonder hond(en).

Mr. Max van Slijpe