Castratie en sterilisatie van de American Staffordshire terriër

Een lastige keuze?!

Melkkliertumoren

De genen spelen ook zeker een niet te onderschatten aandeel in het al dan niet of wel ontwikkelen van melkkliertumoren.
Daarnaast mogen we de nutritionele invloeden niet miskennen.

Voeding (of de hoeveelheid hiervan) kan desgelijks een invloed hebben op de ontwikkeling van melkkliertumoren.
Zo blijkt zwaarlijvigheid op jonge leeftijd (1 jaar ouderdom) of het gebruik van voedingsmiddelen met een hoog gehalte aan rood vlees deze mammatumoren in de hand te werken.
Mammatumoren komen vooral voor bij de kleinere rassen. Deze vormen de hoogste risicogroep.
Daarnaast zijn er verschillende grotere rassen welke een verhoogd risico lopen.
Vooralsnog wordt de American Staffordshire terriër niet aangeduid als een (verhoogd) risico ras.

Kanker – doodsoorzaak nummer 1

Onze praktijkervaring heeft ons geleerd dat de kans dat de teef te maken kan krijgen met een andere soort kanker relatief groot is.
Net zoals bij de mens is doodsoorzaak nummer 1 bij de honden kanker gerelateerd.
Mocht zich uiteindelijk een mammatumor ontwikkelen bij de teef dan is er een 50/50 kans dat de melkkliertumor kwaadaardig zal zijn.
M.a.w. 50% van deze tumoren zal niet direct levensbedreigend zijn.
Uiteraard zal een goedaardige tumor wel behandeld dienen te worden.
Hierbij wordt duidelijk het belang van een jaarlijks (algemeen) onderzoek bij de dierenarts onderstreept.
De arts zal de melk-pakketten zorgvuldig palperen en onderzoeken of er sprake kan zijn van een ongebruikelijke massa.

Oestrogeen

Recent onderzoek heeft uitgewezen (School of Veterinary Medicine) dat intacte teven welke melkklierkanker krijgen een langere overlevingsduur hebben dan de niet intacte teven.
Het oestrogeen, het hormoon welke verantwoordelijk wordt gehouden voor deze vorm van kanker, heeft een meer (positieve) complexe werking dan alleen maar het voorkomen, of niet voorkomen van melkklierkanker.

Castratie van de reu

Castratie van een reu roept ook de nodige vraagstukken op.
Is het überhaupt wel nodig?
Wat wil men ermee bereiken?
Wat is het beste tijdstip van castratie?

Verandering in gedrag

Aangegeven hoofdreden is vaak het hinderlijke dominante gedrag. Is vervolgens castratie dan de aangewezen weg?
Wegen de voordelen van de castratie zwaarder dan de nadelen ervan (operatie, gedragsverandering)? Er valt veel over te zeggen.
Vooral de duidelijke verandering in karakter van een reu na castratie, is voor mij persoonlijk, een reden om castratie bij reuen zorgvuldig te overwegen.

Angstagressie

In de meeste gevallen wordt agressie als hoofdreden aangegeven om over te gaan tot castratie.
Wij zien een (negatieve) evolutie bij ons ras en wij zien vaak om ons heen dat bij de American Staffordshire terriër de agressie tegenwoordig een niet zelfverzekerde vorm van agressie is. Met andere woorden: Een angstagressie.
Wanneer er twijfel is of we te maken hebben met deze angstagressie dan kan er een hondengedragstherapeut ingeschakeld worden.
Deze angstagressie kan juist bevorderd worden door castratie.
Daarnaast ben ik van mening dat ons geliefde ras mentaal stukken gevoeliger is dan bijvoorbeeld een Duitse herder of een Doberman, waardoor castratie een nog grotere negatieve invloed kan hebben met betrekking tot het mentale aspect van de hond.

Andere negatieve gevolgen

Naast de negatieve gevolgen van de castratie op het gedrag, de tragere stofwisseling en een negatief effect op de vachtconditie, de ook nog op optredende botontkalking, zie ik reuen welke “geholpen” zijn, vaak sneller verouderen. Daarnaast is er schijnbaar een hoger risico op insulineresistentie en diabetes, het ontstaan van auto-immuunziekten en allergieën.
Ook de relatieve stijging van de oestrogeenspiegel kan ervoor zorgen dat de reu vrouwelijker wordt en dat de hond gevoeliger kan worden voor tumoren.
Daarbij zijn er wetenschappelijk steeds meer aanwijzingen dat door castratie de kans op prostaatkanker groter is.

Negatieve neveneffecten bij reu en teef

Voor zowel reuen als teven geldt dat er na een sterilisatie of castratie op jeugdige leeftijd, naast de eerder genoemde nadelen, de volgende ongewenste negatieve neveneffecten kunnen optreden:

• De groeischijven sluiten vertraagd, waardoor de hond langere en lichtere botten krijgt. Dit geeft een grotere kans op aandoeningen van het skelet en het bewegingsapparaat, zoals HD/ED en (in)gescheurde kruisbanden.
• Artrose komt meer en vaker voor bij gesteriliseerde/gecastreerde honden.
• Daarnaast zie je dat de ontwikkeling van de geslachtsorganen en urinewegen vaker incompleet is, waardoor er onder meer ontstekingen kunnen ontstaan.

Invloed van geslachtshormonen

De medische wetenschap is voortdurend in beweging en ontwikkelt zich in een razendsnel tempo.
Zo ben ik er zelf van overtuigd dat we in de toekomst nog meer kennis zullen opdoen met betrekking tot de (positieve/negatieve) invloed van geslachtshormonen op de diverse complexe processen in het dierenlichaam. Processen waar de medische wetenschap momenteel nog geen weet of antwoord op heeft.
Dan hebben we vervolgens nog steeds als optie het gebruik van homeopathische middelen en de chemische castratie.

Homeopathie en/of chemische castratie

Homeopathische middelen zijn middelen waarin extracten van diverse kruiden zijn verwerkt. Als deze middelen uiteindelijk toch onvoldoende effect blijken te hebben en de hondeneigenaar toch een castratie overweegt, dan kan als alternatief tegenwoordig een onderhuids hormoon chip of implantaat ingebracht worden.
Deze procedure kan meestal worden uitgevoerd zonder verdoving en is vergelijkbaar met het plaatsen van een identificatiechip bij een hond.

Deze chip remt de aanmaak van de geslachtshormonen in de testikels en in de eierstokken.
De substantie wordt minimaal een half jaar geleidelijk door de chip afgegeven en heeft in principe ongeveer hetzelfde effect op de reu als een fysieke castratie.
De chip kan diverse malen geplaatst worden en als er na verloop nog steeds een onwenselijke situatie is dan kan altijd nog gekozen worden voor een definitieve castratie.

De schijnzwangerschap

Een reden om te steriliseren?

Schijnzwangerschap bij teven – het fenomeen waarbij niet drachtige teven fysieke en mentale kenmerken krijgen van een drachtige hond – is ook een veel genoemde drijfveer om te kiezen voor sterilisatie.
Teven kunnen de schijnzwangerschap normaal gesproken zonder veel problemen doorstaan, maar er zijn ook teven welke ontzettend veel last hebben van de verschijnselen van de schijnzwangerschap. Dit zowel mentaal als fysiek.

Als antwoord hierop kunnen vervolgens medicijnen ingezet worden of men kan (hiernaast) ook hier gebruik maken van de eerdergenoemde homeopathische middelen.
Wij proberen zelf zo min mogelijk te werken met progestagenen. Deze medicijnen blokkeren de afgifte van de hormonen in de hypofyse van het dier.
Het is namelijk gebleken dat behandeling hiermee de kans op mammatumoren in de toekomst meer dan verdubbeld.

Onze ervaring is dat als een teef eenmaal schijnzwanger is geweest er een grote kans is dat het schijnzwanger zijn na elke volgende loopsheid (heviger) terugkomt.
Als het dier teveel last van de lichamelijke verschijnselen gaat krijgen en ongewenst gedrag gaat vertonen, dan zie ik in deze specifieke situatie geen andere uitweg dan over te gaan tot sterilisatie.

Advies dierenarts

Met betrekking tot sterilisatie en castratie zal ik ten alle tijden adviseren om het advies van de dierenarts op te volgen. Dit artikel is geschreven en gebaseerd op eigen ervaringen, ervaringen van bevriende kennelhouders en artsen waar wij in de laatste 35 jaar mee samengewerkt hebben.
Wij hebben absoluut de wijsheid niet in pacht, maar door de jaren heen, en door al deze ervaringen tezamen ben ik met mijn eigen teven en reuen zeer terughoudend met betrekking tot sterilisatie en castratie.
Er is absoluut geen standaard advies. Het welzijn van de hond staat voorop, en dient altijd voorop te staan.
In zijn algemeenheid zou castratie of sterilisatie, in onze optiek, alleen overwogen moeten worden wanneer er een onbetwistbare medische reden is.