Dayca

Lieve Dayca

Als of ze het wist …
mijn liefste Dayca … mijn vriendinnetje … ze klom op mijn schoot en kroop helemaal stijf tegen me aan. Ze drukte haar kopje heel hard tegen mijn borst en ze leek me haar pootje letterlijk te omarmen … net als een mens zuchtte ze heel erg diep.
We namen er een foto van omdat we het zo lief vonden. Een paar dagen na dit moment hoorden we dat ze een ongeneeslijke niet te opereren tumor in haar lever heeft.
Mijn lieve lieve Dayca … ik zal eerdaags afscheid moeten nemen. Mijn hart schreeuwt het uit …. Ik wil jullie danken voor het ongelooflijk fijne hondje dat ik van jullie gekocht heb. Intense liefde … en zij lijkt het ook zo te voelen .. zo’n dierbaar dierbaar moment … vast gelegd op een foto … levenslang

…… verdriet is iets dat men alleen maar zelf op kan lossen. Wat je niet kan doen, maar al gedaan hebt is mijn verdriet serieus nemen. Veel mensen doen dat niet … “het is maar een hond … wanneer neem je een nieuwe” is vaak de gedachte. En het feit dat jullie zo’n enorm lieve Dayca ‘afgeleverd’ hebben … vind daar trots in, want mijn God wat heb ik veel liefde en plezier gevonden in haar.
Mijn trotse, stoere, nergens voor wijkende, mooie, lieve, sterke, grappige, aanhankelijke, ‘stille wateren hebben diepe gronden’, haar hele leven op mijn schoot liggende, zon aanbiddende, voor de open haard liggende, kind liefhebbende, vreemde hond hatende, mooie ogen hebbende, zachte vacht hebbende, speelse, waakse, troost gevende Dayca …
Ze komt uit de erfenis van jouw vader en natuurlijk je moeder.
Wat een geweldige bloedlijn hebben jullie … wat een geweldige ambassadeurs voor de Am.Staff’s zijn jullie honden.
We zijn gezegend met Dayca … Dát hebben jullie gedaan … hoe mooi is dat als fokker van een specifiek ras…