Geschiedenis
Geschiedenis van de Amerikaanse Staffordshire terrier in Nederland
De American Staffordshire Terriër gaat terug op twee voorouders, namelijk kruisingen tussen de Oud-Engelse Bulldog en de diverse Engelse terriërrassen uit die tijd, zoals bijvoorbeeld de fox terrier. Destijds werd in Engeland bij het fokken voornamelijk gekeken naar de “sportieve” prestaties van deze honden. Het feit dat deze kruisingen uitblonken in kracht, vasthoudendheid, uithoudingsvermogen, intelligentie en daarbij uitermate loyaal waren naar de mens was zeer belangrijk. Er was namelijk een hond ontstaan welke zeer bruikbaar was voor diverse soorten hondengevechten.
Stapsgewijs werd bij het fokken voornamelijk terriërs en Bull-achtige types honden gebruikt waardoor er in omstreeks 1860 een hond was ontstaan welke we momenteel qua uiterlijk kunnen vergelijken met de Staffordshire Bull Terriërs. Na de Amerikaanse burgeroorlog, welke eindigde in het jaar 1865, trokken veel arme arbeiders uit Engeland, Ierland en Schotland naar de Verenigde Staten op zoek naar een beter leven. En uiteraard werden hun geliefde viervoeters daar mee naar toe genomen. Deze honden werden in Amerika bekend onder de namen Pit Bull terrier, de Amerikaanse Bull terrier, de Amerikaanse Pit Bull terrier en later de Yankee terrier.
Vanaf die tijd ontwikkelde zich de American Staffordshire Terriër als apart ras. De Amerikanen hadden een ras gecreëerd welke hoger en zwaarder was dan de Engelse Staffordshire Bull Terrier en werd in 1936 ook als zodanig geregistreerd door de Amerikaanse Kennel Club.
De huidige Amerikaanse Staffordshire Terriër
De huidige Amerikaanse Staffordshire Terriër is een loyale familie hond welke zeer geliefd is om zijn vrolijke aard en zijn vriendelijkheid richting mensen. Daarnaast is zijn nobele gedrag tegenover kinderen zeer opvallend.
De eerste Amerikaanse Staffordshire Terrier werd officieel geïmporteerd in Nederland in 1983. Dit was de prachtige reu Sun Tzu of Deofol.
Dit was overigens de grootvader van onze eerste Old-Hickory show American Staff, General grand of Deofol, welke gefokt was door wijlen Henk Stelwagen.
Op het moment dat de Amerikaanse Staffordshire terrier werd geïntroduceerd in Nederland was de Pit Bull al in ruime getallen aanwezig in Nederland.
Vervolgens werd redelijk snel ,nadat het ras in Nederland terecht gekomen was , in 1985 de Amerikaanse Staffordshire Terrierclub Nederland opgericht. Erkenning door de Raad van Beheer op kynologisch gebied volgde in het jaar 1992.
Populariteit
Met de groeiende populariteit van deze honden, groeide jammer genoeg ook de (negatieve) media aandacht wat op zich weer resulteerde dat ons ras in handen dreigde te vallen van een “verkeerd publiek”. Net zoals tegenwoordig had ook destijds de pers er een handje van om alle publiciteit met betrekking tot de American Staffordshire terrier met negativiteit te omhullen.
Deze negativiteit is jammergenoeg nooit verdwenen. Destijds werd Max vaker door de media gevraagd om informatie te geven met betrekking tot de Amerikaanse Staffordshire terrier. Daar waar de media de Pit Bull en de Amerikaanse Staffordshire terrier over 1 kam wilde scheren, wees Max er altijd expliciet op dat het hier duidelijk om twee verschillende rassen gaat.
Van meet af aan distancieerde de ASTCH zichzelf van hondengevechten en het hele pitbull gebeuren. Een vereiste destijds om lidmaatschap te verkrijgen van de ASTCH was om een declaratie te ondertekenen dat de desbetreffende persoon zich absoluut niet zou bezighouden met hondengevechten.
Inmiddels is de American Staffordshire Terrier een graag gezien en populair ras in Nederland. Alleen triest om te zien dat een bijkomend nadeel van deze populariteit is dat we tegenwoordig een levendige handel zien in deze honden.
Zorgen
Het baart ons grote zorgen dat er nog steeds mensen bereid zijn om onbezonnen een Amerikaanse Staffordshire Terrier aan te schaffen. Dit zonder zich eerst te verdiepen in het ras, om daarna impulsief een hond aanschaffen en dit ook nog vaak via portalen zoals o.a. Marktplaats. Mischien onnodig om te vermelden dat dit vaak gepaard gaat zonder FCI stamboom en in veel gevallen gaat het ook om honden met gezondheidsproblemen.
Jammer… dit omdat er momenteel meer dan genoeg gerenommeerde fokkers zijn in Nederland welke het ras een warm hart toedragen. Max zijn gezegde was “De draak steekt de kop weer op”. Er wordt steeds minder gefokt op kwaliteit. Niemand, zelfs geen enkele wetswijziging, schijnt het tij te kunnen keren. Een steeds kleinere groep goedwillenden moet de steeds groter wordende groep kwaadwillenden terechtwijzen. Hoe lang dit zo kan doorgaan blijft een open vraag.